آن کس که از تو بگذرد از دین و ایمان بگذرد

آنی که از دین بگذرد از لطف یزدان بگذرد

لبخند همچون قند تو باشد کلید باغ گل

آنکه گذشت از خنده ات از باغ رضوان بگذرد

حکمأ توئی لطف خدا ، احسان دین مصطفی

آنکه گذشت از شکر حق ، از لطف احسان بگذرد

مولای من خامنه ای ، ای پیرو راه علی

آن کز ولی خود گذشت از شاه مردان بگذرد

هرکس که با غیر تو هست ، چون کوفیان صدر دین

آنکس که تنهایت نهد ، از عهد و پیمان بگذرد

ای صاحب اصلی این سبزینه پرچمهای عصر

غیر از تو هرکس مدعی است ، از دین و قرآن بگذرد

{ خزان }

دل به تنهائی دگر خو کرده است

غصه هایی به دلم رو کرده است

دشت سینه که ندارد باغ گل

یاد رویت را دلم بو کرده است

گریه کردم بس که در هجرت نگار

هر دو چشمم رو چه کم سو کرده است

بی وفائی کردی و جانم رمید

بین جفا دل رو چو آهو کرده است

دل اگر شد پاره پاره زخم نیست

چون که زخمش را دو ابرو کرده است

{ خزان }

هرکه خواست شعرنابی غزلی حرف نغزی ازتوگوید                                                              

صحبت ازپنجره و راه دور وغم دل می خواند                                                        

 من ولی نه اتاقم پنجره دارد نه یه راهی بلدم  

غم دل چون تومی آیی هیچ است   

{خزان}

      دلم هر روز و شب درگیرعشق است  

  اسیر رشته زنجیر عشق است  

             تمام لحظه ها گویای عشق و            

     تمام زندگی تفسیر عشق است 

                    اگرسوزم اگرسازم غمی نیست               

            چه بایدکرد که این تقدیر عشق است  

               جدایی آتش عشقم بیافزود               

           همی دانم که این تاثیرعشق است   

                      اگرچه زخمی است قلبم به تیرش             

              نه زخم است این که این تعمیرعشق است  

             {خزان}

اونی که تا آخر زیر بارون میمونه

جایزش آخرکار سیل رنگین کمونه

زندگی دویدنه با امید و آرزو

توکل کن عزیزم که خدا مهربونه

عاشقی کار خداست عاشقا رو دوست داره

زندگی کن زندگی زندگی عاشقونه

نگو تنهاترینم خدا باهاته گل من

قربونش برم خودش یاور بی کسونه

{ خزان }

به درد هم اگر خوردیم قشنگ است

یه شانه یار هم بودیم قشنگ است

در این دنیا که پایانش به مرگ است

برای هم اگر مردیم قشنگ است

{خزان }

چاه گوید که علی ماه من است

خلق گوید که علی شاه من است

شیعه گوید که در این وانفسا

عشق پرشور علی راه من است

{ خزان }

به سی نرسیده در آینه پنجاهم

گرد پیری به سرو بشکست نگاهم 

قنداق تولدم حریرغصه وبندماتم بود

عروسک کودکیم رویای تلخ وخیال مبهم بود

نوازشهای مادرم سوخته ونگاه پدرم پرزخاک

 عدل مفقود و سینه ام چاک چاک 

نوجوانی درک آه بود  

فهم عمیق ترین چاه بود 

فقر بودو تنگدستی   

نگاه فخر آمیز کودک همسایه  

جوانی صفحه سیاه.

 بی نقطه سفید    

پر درخون وبه پرواز امید  

تن به خاک افتاده   

به آسمان تردید    

کجارفت عمرکجارفت عمر  

درمسیرخیرندیدن   

پی یک تکه نان  

 ازکودکی دویدن   

به نیستی وفراموشی .نه  

به نصیان وخاموشی.نه  

به آنجاکه تصورش آه حسرت داشت    

به سی نرسیده همه می گویند

سلام پیرمرد

{ خزان }

بارالهاآنچه رابهترتومی دانی به من آنم بده.

لحظه ای آرامش دل بهر این روح پریشانم بده.                

بارالهادست لرزانم ببین نیلوفری پژمرده است.  

تانخشکیدم زروی لطف ورحمت اب بارانم بده.          

دیده ام گریان وچاه چشم من خشکیده وبی اشک شد. 

لااقل حتی برای گریه ام اشکی به چشمانم بده . 

می شنیدم انکه قلبش بشکنددستش بگیری ای خدا. 

دل شکستم من وفاکن رحمتی برقلب سوزانم بده.   

روح من همچون کویری تشنه لب بسته سفال پرترک.

چشمه ای کوچک الهی روی این تشنه بیابانم بده       

خزان

روبه قبله اشک چشمم بیقراری می کند

سینه ام اندر عزایم سوگواری می کند

من منی دیگر زخود را دیده ام عاشق شدم

دل برای سیل دلبر گریه زاری می کند

سجده ام دریای اشک و سینه ام دنیای درد

نذر کردم خدا هم باز کاری می کند

صد گره از مشکلم وا کرده ای یارب سپاس

بازدل صد شکوه از شبهای خواری می کند

خزانها دیده ام اما امیدم زنده ماند

تا خدا دارم دلم هم سازگاری می کند

خزان